Het laatste bericht over 23 dingen op dit blog... Ik vond het een heel leuk traject en heb veel geleerd. Met de meeste dingen had ik al eens eerder kennis gemaakt, maar ik ben er nu veel dieper ingedoken. Het meest verrassend vind ik Netvibes. Juist doordat je steeds meer thuis raakt in de wereld van web 2.0 besef ik hoe handig Netvibes is. Het is al heel gewoon dat dit mijn startpagina is en de pagina is veel beter gevuld dan voorheen mijn IGoogle was. Ik heb voor het eerst kennis gemaakt met het maken van een blog. Dit vind ik best leuk om te doen en wil er eigenlijk niet mee stoppen, ondanks dat het maken van een verslagje over mijn bevinden mijn minst favoriete bezigheid is. Dit kost mij steeds veel tijd. Op de blogs van medecursisten kun je allerlei interessante dingen tegen komen. Misschien kunnen we er toch iets mee, kunnen we elkaar toch blijven volgen en interesses delen. Twitter is eigenlijk echt iets voor mij. Heel compact iets mededelen, elkaar op de hoogte houden. Uitweiden is niet mogelijk.
En dan zijn er nog al die andere ' dingen' die eigentijdse vormen van communiceren voor de bibliotheek mogelijk maken. We moeten er als organisatie echt iets mee gaan doen.
Als je de situatie van de maatschappij en de bibliotheek van pakweg 30 jaar geleden vergelijkt met de situatie van nu zijn er grote verschillen. De bibliotheek zag zichzelf, naast het onderwijs als een belangrijk medium in de democratisering van de kennis in de samenleving. In de term 'openbaar' schuilt het uitgangspunt dat alle mensen recht hebben op kansen om zich te ontwikkelen. Vanaf 1980 begon de digitalisering terwijl de maatschappij ontzuilde. Godsdienst en andere levensovertuigingen werden steeds minder geaccepteerd als richtlijn voor het maatschappelijke leven. Kennisdragers evalueerden langzaam naar een nieuwe vorm. Hun begrenzing is niet meer duidelijk. Dat heeft alles te maken met de reikwijdte van internet. De democratisering van de kennis wordt in grote mate vormgegeven door de verscheidenheid van communicatievormen die er op het internet en met name met het web 2.0 mogelijk zijn. Heeft de bibliotheek de ontwikkeling meegemaakt? Hoe zien we de kansen en de risico's die de digitale wereld met zich meebrengt?
Misschien heb je wandelend het nieuwe landschap van de 21e eeuw al in je opgenomen? Of voel je je alsof je in een achtbaan bent gezet en probeer je je vast te houden zonder dat je oog kunt hebben voor de snel veranderende wereld om je heen. Waarschijnlijk ergens er tussenin.
Voor mij staat vast dat we een inhaalslag moeten maken. Lezen is belangrijk en blijft belangrijk voor de ontwikkeling van mensen. Democratisering van kennis en communicatie blijft ook belangrijk en gaat in steeds grotere mate plaatsvinden door de ontwikkeling die door web 2.0 is ingezet. Bibliotheken moeten voortdurend anticiperen op nieuwe trends en zeker niet achter de feiten aan hollen. Door met z'n allen ' 23 dingen' te doen krijgen we een gemeenschappelijke achtergrond. Het wordt nu duidelijker welke impact het voor de organisatie kan hebben. We praten onder elkaar al over mogelijkheden. Ik vind dat dit met het einde van de cursus niet mag stoppen. Ik zou graag zien dat we samen gaan werken aan structurele vormen van toepassing.
